It's just me, myself and I...

Het lijkt steeds erger te worden met de individualisering van de menselijke populatie op deze aardbol. Alles maar dan ook alles wordt meer en meer op het individu zelf toegespitst, producten, diensten: alles kan om jou alleen heen draaien...

Met name de opkomst en ontwikkeling van de mobiele telefoon en het internet de afgelopen tien jaar hebben hier flink aan bijgedragen. Op zich is hier niets mis mee, sterker nog: het is juist goed dat jij je eigen identiteit bepaalt en je eigen pad trekt.

In Amerika lijkt men echter het begrip 'individualisering' naar the next level te willen brengen. Uit onderzoek is gebleken dat in 2015 maar liefst 60% van de stellen op aparte slaapkamers in een eigen bed zal slapen... 60%!!!????

Flauwe redenen als 'hij snurkt' of 'zij moet een uur eerder opstaan' liggen ten grondslag van deze nieuwe ontwikkeling. Wat is er toch gebeurt met 'just the two of us', nu het ook al in relaties steeds meer lijkt te gaan om 'me, myself and I'.

De belangrijkste vraag voor ons blijft: gaan wij als Nederlanders mee in deze typisch Amerikaanse gekte??

Winters(p)o(r)t

De wintersportperikelen zijn al weer een beetje over. De meeste mensen zijn inmiddels alweer geweest. Ook ik heb me dit jaar voor de derde keer aan deze bezigheid gewaagd. Ik moet toegeven dat het een verslaving wordt als je dit eenmaal een keer hebt gedaan.

Toch zat ik laatst te denken wat wintersport nu eigenlijk zo leuk maakt. Sneeuw is eigenlijk maar nat en koud. En wat is nu de lol van 20 minuten staan wachten in oncomfortabele schoenen in een wiegende gondel. Om vervolgens, boven aangekomen, weer in 15 minuten beneden te zijn. En dan hebben we het nog niet eens over de wachttijden voor de verschillende liften.

Daarnaast keert menig wintersporter terug met een gebroken ledenmaat of soms wel erger. Ik werd pas echt aan het denken gezet, over de lol van wintersport, toen ik het verhaal van een vage bekende hoorde. De betreffende persoon was namelijk met het hele gezin op vakantie gegaan om lekker te skiën en te snowboarden. Op een dag begaven zij zich dan ook weer op de piste om te genieten van de sneeuwpret. Echter zo afhankelijk van het weer dat je bent, kwamen ze terecht in een hevige sneeuwstorm. Je kon geen hand voor ogen zien en moest bewijze van spreken op de tast naar beneden skiën. Het gezin verloor elkaar uit het zicht. Beneden aangekomen bleek iedereen op één na in veiligheid. Vaderlief, omgekomen in een ravijn.

Met een brok in mijn keel hoorde ik dit verhaal. En vroeg me af is wintersport niet gewoon zot. Al ben je nog zo’n goede skiër of snowboarder je hebt nooit alles in de hand. Wintersport geeft een kick, want daar draait het om, maar is dat het eigenlijk wel waard?